Cukrzyca jest chorobą społeczną, na którą na całym świecie choruje już 246 milionów pacjentów. Podstawą jej leczenie jest edukacja nie tylko samego diabetyka (pacjenta chorującego na cukrzycę) ale także jego rodziny. Na to nieuleczalne zaburzenie metaboliczne, objawiające się podwyższonym poziomem glukozy we krwi, w Polsce cierpi 2,6 mln osób (według WHO). Niestety drugie tyle ma zaburzenia tolerancji glukozy, które znacznie zwiększają ryzyko wystąpienia cukrzycy oraz pojawienia się typowych dla niej powikłań (najczęściej układu krążenia, układu nerwowego, nerek i oczu). Istnieją dwa podstawowe typy cukrzycy – typ I i typ II. Różnią się one przede wszystkim przyczynami rozwoju, przebiegiem oraz sposobem leczenia. Przypadków cukrzycy typu II jest znacznie więcej (90-95 proc.). Najczęściej występuje u osób po 50 roku życia, choć ostatnio pojawiają się jej przypadki u młodzieży i dzieci, u osób otyłych i prowadzących siedzący tryb życia.
Według danych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), na świecie żyje 1 mld osób z nadwagą lub otyłością, której występowanie jest powiązane z ryzykiem wystąpienia cukrzycy typu II. Japońskie badania wykazały, że im więcej tłuszczu w diecie i im więcej samochodów przypada na 100 tys. mieszkańców, tym więcej przypadków cukrzycy w danej populacji.